Już od 16 stycznia będziemy mieli zaszczyt zaprezentować Państwu rzeźby wybitnej polskiej rzeźbiarki - Magdaleny Abakanowicz. Europejski Park Rzeźby A&A zostanie wzbogacony o grupę Mutantów oraz monumentalną Głowę.
Twórczość Magdaleny Abakanowicz, światowej sławy artystki urodzonej w 1930 roku, zaliczana jest do najznakomitszych dokonań w sztuce XX wieku. Jest laureatką licznych nagród, a jej prace znajdują się w zbiorach ponad stu muzeów i galerii oraz na otwartych przestrzeniach całego świata. Artystka specjalizuje się w tworzeniu dużych, figuralnych kompozycji przestrzennych. Mieszka i tworzy w Warszawie.
W 1954 roku ukończyła warszawską ASP, a później także sopocką PWSSP. Od 1979 była profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, w której prowadziła zajęcia ze studentami w latach 1965-1990. Od 2006 jest członkinią Rady Programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Prowadziła też zajęcia na uczelniach amerykańskich, japońskich i australijskich. Wiele uczelni artystycznych w Europie i USA przyznało jej doktoraty honorowe.
Uznanie przyniósł jej cykl abakanów stworzonych w latach 60-tych, który składał się z dużych prac wykonanych technikami tkackimi (m.in. Abakan czerwony, Abakan pomarańczowy, Abakany brązowe). Konstruując formy rzeźbiarskie z tak niekonwencjonalnego materiału zrewolucjonizowała spojrzenie na tkaninę artystyczną. Zrywały bowiem z dotychczasową płaszczyznowością tkanin przeznaczonych wyłącznie do dekoracji wnętrza. Spełniały także funkcję praktyczną jako próba dostosowania monumentalnej rzeźby do skromnych warunków wnętrz. Były wyjątkowo łatwe w magazynowaniu. W 1962 roku na Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Lozannie podwieszane u sufitu prace wywarły ogromne wrażenie nowatorską techniką oraz ekspresją barwy, fakturą, miękkością i pomysłowością. W 1965 Magdalena Abakanowicz została nagrodzona złotym medalem na Biennale w Sao Paulo, co było początkiem jej światowej kariery.
Artystka tworzy zarówno cykle figuralne, jak i niefiguralne, przeciwstawia się dekoracyjności sztuki oraz konfrontuje widza z wielością – hurmy, stada, gromady. „Nie lubię reguł i przepisów. Są wrogami wyobraźni” – napisała o sobie w Portrecie dwudziestokrotnym.
Abakanowicz tworzy historie uniwersalne. Opowiada przeważnie o kondycji człowieka – o jego samotności, anonimowości, tęsknotach i lękach. Najlepiej widać to w kolejnym po Abakanach cyklu zatytułowanym Alteracje, w którego skład wchodzą m.in. Głowy, Postacie siedzące i Plecy oraz Embriologia. Są to w większości figuratywne rzeźby z grubej, szarej tkaniny utwardzanej za pomocą żywicy. Przypominają skorupy zdjęte z ludzi lub fragmenty ciał, powielone wielokrotnie i ustawione obok siebie w grupach po 30, 50 lub 80 figur. Stworzyła cykl autoportretów w brązie Inkarnacje, a także monumentalne grupy zwierząt, ptaków i ryb, oraz Gry wojenne - pnie drzew połączone z metalowymi fragmentami, które przypominają dziwaczne machiny wojenne. Tematy pozostały podobne – zwielokrotnione, wyglądające na smutne figury, niby w tłumie, ale zawsze samotne. Zmieniło się natomiast tworzywo – na metal i kamień.
W latach 80-tych i 90-tych prace Magdaleny Abakanowicz zyskały rozmach i zbliżyły się do nurtu sztuki zwanego environment (ang. „środowisko, otoczenie”). Była to twórczość, która za pomocą sztuki kreuje przestrzeń dookoła widza, zmieniając postrzeganie dzieła jako przedmiotu do oglądania i wymagająca od odbiorcy bycia w jej środku. W 1991 roku, na zaproszenie Paryża, powstał projekt Architektury arborealnej, czyli wielopiętrowych domów pokrytych zielenią i przypominających ogromne drzewa. Zwróciły się do niej także inne miasta świata, co zaowocowało stworzeniem m.in. Katarsis we Włoszech (33 figury w brązie), Przestrzeni smoka w Parku Olimpijskim w Seulu (10 głów zwierzęcych z brązu), Przestrzeni nieznanego rozwoju w Wilnie (22 formy z betonu), Drzew-rąk w Yorkshire (pnie drzew w kształcie rąk), Agory w Chicago (106 bezgłowych postaci z żelaza) oraz Nierozpoznanych w Poznaniu, gdzie wykładała na Akademii Sztuk Pięknych (112 figur z żelaza). Najnowsza praca Magdaleny Abakanowicz to Rozdroże 2010 (cztery postacie z metalu).
Magdalena Abakanowicz tworzy postacie w tłumach. Niekiedy są to postacie siedzące, stojące lub odwrócone, czy też w drodze. Wszystkie wydają się nie mieć wnętrza, jak gdyby były pozbawione swojej istoty. Te tłumy ciał są w trakcie wędrówki przez czas, który został im dany. Działaniu czasu poddane są również materiały, z których zrobione są postacie - rzeźba i tkanina.
Prace Magdaleny Abakanowicz znajdują się w stałej kolekcji w wielu parkach rzeźby na świecie: Europos Parkas na Litwie, Shanghai Sculpture Park w Chinach, Nasher Sculpture Center w Dallas w Texasie, Storm King Art Center w Mountainville w Nowym Jorku, Billy Rose Sculpture Garden w Negev w Izraelu Runnymede Sculpture Farm w Kalifornii, Phoenix Art Museum Sculpture Garden w Phoenix, Ground for Sculpture w New Jersey i innych.
